روایتی کوتاه از خانواده ای با 10شهید

عباس حاجی‌پور، فرزند شهید علی‌اصغر حاجی‌پور که 10تَن از افراد خانواده وی در جنگ تحمیلی به شهادت رسیده‌اند، در گفت‌و گو با نوید شاهد اظهار کرد: پدرم زمانی که 12 سال بیشتر نداشتم و 6 فرزند داشت، داوطلبانه به جبهه رفت و به شهادت رسید.

وی با اشاره به این‌که پدرش به حرفه بنایی و چاه‌کنی اشتغال داشت، افزود: پدر، پسر عمو، داماد، دو پسرخاله، پسردایی، دو برادر داماد و دایی پدرم در جریان جنگ تحمیلی به شهادت رسیده‌اند که همه آن‌ها نیز داوطلبانه در جبهه حضور داشته‌اند.

این فرزند شهید ادامه داد: پدر و عمویم در شرایطی به شهادت رسیدند که هر کدام فقط یک پسر داشتند. پدرم در وصیت‌نامه‌اش تاکید کرده بود که پس از شهادتش خانواده او را تنها نگذارند و به آن‌ها سر بزنند. این تنها خواسته پدرم بود.

وی درباره احساس خود از این‌که تنها مرد بازمانده از خانواده خود است، گفت: باید بتوانیم به وصیت شهیدان عمل کنیم و از ارزش‌هایی که آ‌‌نها به دلیل آن به شهادت رسیده‌اند، دفاع کنیم.

حاجی‌پور یادآور شد: زمانی در جبهه‌های مرزی با دشمنان در نبرد بودیم اما اکنون در جبهه‌های فرنگی و جنگ نرم باید در مقابل دشمنان بایستیم و خط‌شکن باشیم.

وی که در رشته عکسی تا مقطع کارشناسی ارشد پیش رفته و مدرس دانشگاه است، افزود: معمولا در عکس‌هایی که تهیه می‌کنم و نمایشگاه‌هایی که برگزار می‌کنم، می‌کوشم یاد و خاطره شهیدان را زنده نگه دارم.همچنین در کارهای تحقیقاتی که درباره «نگاه آیات قران کریم به هنر» و «تاثیر عکس و فضای مجازی در زندگی اجتماعی» انجام داده‌ام سعی می‌کنم اهداف شهیدان را دنبال کنم.

این مدرس دانشگاه در بیان ویژگی‌های خاص پدرش توضیح داد: پدرم مردی سخت‌کوش و مهربان بود. هر جا که گمان می‌کرد نیاز به کمک اوست، کت و کلاهش را در می‌آورد و کمک می‌کرد. او در هنگام شهادت حدود 48 سال سن داشت اما مردم‌داری او زبانزد بود.

حاجی‌پور ادامه داد: پدرم در وصیت‌نامه‌اش از فرماندهان خواسته بود که پس از شهادتش به خانواده‌اش سر بزنند و من به یاد دارم که شماری از فرماندهان پس از آن‌که هلیکوپتر حامل پدرم در پنجم مرداد سال 1362 سقوط کرد و به شهادت رسید، به منزل ما آمدند تا به وصیت او عمل کنند.

این فرزند شهید با اشاره به این‌که پدرش سواد چندانی نداشت و روستازاده بود، گفت: با این حال برایم عجیب است که من به عنوان فرزند وی، توانستم وصیت‌نامه ‌اش را 30 سال بعد، برای مردم تهران در مسجد لولاگر بخوانم. این امر ناشی از مقام بلند شهداست.

به گفته حاجی پور، علی اصغر حاجی پور (پدر)، علی حاجی پور (پسر عمو)، حسین جوبیان(داماد و پسرخاله)، حسین مرنجانیان(پسرخاله)، ماشاءالله مرنجانیان(نوه پدربزرگ)،احمد مطاری(پسردایی)، حسین خان دل(دایی پدر)، نعمت الله شیرینی مهر(برادر داماد)، جواد حق جو(برادر داماد)  و علی اصغر خالقی (نوه عمه)   10شهید این خانواده بوده اند.

وی در پایان سخنانش با اشاره به این‌که شهیدان از مال و جان خود گذشتند، ابراز امیدواری کرد که ما نیز آخرتمان را به دنیا نفروشیم.