زندگی نامه شهيد حاج‌بهرام‌گل‌آور/ اگر خسته‌جاني‌بگو يا حسين (ع)
نویدشاهد: شهيد حاج‌بهرام‌گل‌آور در اوّلين‌روز دي‌ماه‌سال‌در شهرستان‌بندرانزلي‌زميني‌شد. پس‌از پايان‌دوران‌ابتدايي‌راهي‌مشهد الرضا(ع) گرديد تابه‌فراگيري‌علوم‌ديني‌بپردازد. سه‌سال‌در جوار مرقد آن‌امام‌همام‌و در مدرسه‌حضرت‌آيت‌الله‌ميلاني‌به‌تحصيل‌پرداخت‌و از همان‌ايّام‌بود كه‌با مسايل‌سياسي‌و بيداد پهلوي‌آشنا شد. پس‌از آن‌به‌شهر خون‌و قيام(قم) آمد و درمدرسه‌درالشفاي‌آنجا از محضر استادان‌علوم‌ديني‌آن‌مدرسه، خوشه‌ها چيد وبهره‌ها برداشت.
با شروع‌انقلاب‌اسلامي، در راه‌به‌ثمر رسيدن‌و حفظ‌انقلاب، كوششها نمودو رنجها متحمّل‌شد.
سالها مسؤوليّت‌فرهنگي‌جهاد سازندگي‌و مركز پرورش‌اسلامي‌هلال‌احمررا بعهده‌داشت‌و از اعضاي‌اصلي‌و شوراي‌هيئت‌عاشقان‌ِ ثارالله‌سپاه‌پاسداران‌انقلاب‌اسلامي‌بود. چندي‌نيز مديريّت‌كاروان‌حج‌ّ تمتّع‌را بعهده‌گرفت‌و درجلسات‌مختلف‌مذهبي‌به‌عنوان‌مدرّس‌كلاسهاي‌عقيدتي‌و احكام‌و معارف،انجام‌وظيفه‌نمود و از طرّاحان‌نمايشگاههاي‌دوران‌انقلاب‌و جنگ‌تحميلي‌به‌شمار مي‌رفت.
چهره‌اي‌بشّاش‌داشت‌كه‌لبخندي‌زيبا بر شادابي‌و نمك‌آن‌مي‌افزود وحكايت‌از روح‌آرام‌و مطمئن‌ّ او مي‌نمود. بارزترين‌خصوصيّت‌او كمك‌به‌ديگران‌و ظلم‌ستيزيش‌بود و در همين‌راستا، به‌كشورهاي‌افغانستان، فلسطين‌و لبنان‌مسافرتهاي‌فرهنگي‌و نظامي‌نمود.
قسمتي‌از سخنانش‌در تشييع‌پيكر پاك‌شهيدان‌عليرضا فرامرزي‌و عليرضاصفاجو كه‌فرازي‌از وصيّتنامه‌اش‌را در بر گرفته، اين‌چنين‌است:
من‌و شهيدفرامرزي‌و شهيدصفاجو كنارهم‌بوديم. يك‌دقيقه‌قبل‌از شهادت؛ فرامرزي‌به‌من‌گفت:
اگر خسته‌جاني‌بگو يا حسين
و من‌و او با هم‌گفتيم:
يا حسين!
هنوز لحظه‌اي‌نگذشته‌بود كه‌خمپاره‌اي‌كنارمان‌افتاد. جزصداي‌خمپاره‌كه‌به‌گوشهايم‌خورد؛ هيچ‌چيز ديگر حاليم‌نشد و نفهميدم. زخمي‌شديم‌و افتاده‌بوديم. شهيد فرامرزي‌بلند شد و دستي‌به‌چانه‌اش‌كشيد و افتاد.
بعد شهيد صفاجو را ديدم‌كه‌مي‌گفت:
بهرام! پايم! پايم! و داد مي‌زد!
امّا من‌به‌برادرهايي‌كه‌آنها را مي‌شناسند؛ مي‌گويم:
اي‌برادران‌من! اينها وقتي‌پيام‌امام‌را شنيدند كه‌فرمود:جبهه‌رفتن‌از اهم‌ّ واجبات‌است، تمام‌زندگيشان‌را گذاشتند ورفتند. هر دو، داراي‌فرزند بودند. اينها بچّه‌هاي‌خود راگذاشتند و به‌پيام‌امام‌لبيك‌گفتند و به‌ميهماني‌خدا رفتند.خدا قبول‌كند!
سرانجام، اين‌فرمانده‌گردان‌صاحب‌الزمان‌در رستة‌مهندسي‌رزمي‌جهاد سازندگي‌استان‌گيلان، كه‌طي‌ّ سه‌بار اعزام، 23 ماه‌از عمر خويش‌را درجبهه‌ها گذراند؛ پس‌از 30 سال‌هجران، در تاريخ/4/1367 در جزيره مجنون بر اثر بمباران‌شيميايي‌دشمن‌به‌وصال‌رسيد و آسماني‌شد.
منبع: با اميران‌دلها،محمّدهادي‌رنگرزيان، نشر شاهد 1381.
