رکورد‌های خارق‌العاده یک پزشک ایرانی در دفاع مقدس

نویدشاهد: دفاع مقدس فقط زمان شکوفایی عرصه‌های نظامی و رزمی نبود بلکه بسیاری از عرصه‌های دیگر مرتبط با جبهه و رزمندگان در هشت سال جنگ تحمیلی به شکوفایی رسیدند. یکی از این عرصه‌ها دانش پزشکی بود. پزشک‌ها در روز‌های جنگ در کنار رزمندگان حضور داشتند و به مداوای مجروحان می‌پرداختند. این حضور مداوم در شرایط سخت جنگی تجربیات گرانبهایی را برای بسیاری از پزشک‌ها به ارمغان آورد. تجربیاتی که برایشان درس‌های بزرگی به همراه داشته و در لحظات مختلفی از زندگی به کمک‌شان می‌آید.

شروع جنگ تحمیلی وضعیت بسیاری از بیمارستان‌ها در شهر‌های جنوبی و غربی را به‌هم ریخت. کمبود امکانات و بمباران مناطق غیرنظامی توسط بعثی‌ها بیمارستان‌های زیادی را خالی از پزشک و بیمار کرد. این وضعیت در استان خوزستان بسیار وخیم‌تر از دیگر استان‌ها بود. خوزستان هدف اصلی ارتش بعث در جنگ بود و هر روز شهر‌های مختلف این استان مورد هدف بمب و موشک قرار می‌گرفت.

در آن شرایط سخت که ناگهان پزشک‌ها شهر را ترک می‌کردند حضور یک مرد بسیار روحیه‌بخش و مفید بود. دکتر «ناصر تابش» دوره تخصص جراحی خود را در دانشگاه پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران آغاز کرد و بعد از چهار سال، به‌عنوان متخصص جراحی عمومی فارغ‌التحصیل شد. تابش با آگاهی و رضایت کامل محل خدمتش را در شدیدترین روز‌های جنگ پایگاه هوایی دزفول انتخاب کرد. در روز‌هایی که پزشک‌های زیادی از شهر‌های جنوبی می‌رفتند انتخاب داوطلبانه تابش برای رزمندگان امیدبخش بود.

وقتی شهر‌های اطراف دزفول مورد هجوم و بمباران دشمن قرار می‌گرفت، همه مجروحان را به بیمارستان پایگاه هوایی چهارم شکاری دزفول می‌آوردند. تابش در خاطراتش چنین می‌گوید: «در بمباران هفت‌تپه و کارخانه قند، صد‌ها خانواده فرزندان مجروح خود را روی دست و با پای برهنه، گریان و نالان بدون این که به اورژانس ببرند، به اتاق عمل آوردند. در مواردی خانواده‌ها فرزندان مجروح خود را به داخل اتاق عمل پرتاب می‌کردند و صحنه‌های رقت‌باری را به وجود می‌آوردند.» صد‌ها مجروح جنگی در این بیمارستان توسط این پزشک حاذق تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند. به خاطر شدت کار و درگیری ۱۵ تکنیسین اتاق عمل و تنها جراح منطقه امکان ثبت نام مجروحان وجود ندارد و حتی گاهی شرایط به قدری سخت می‌شود که دکتر تابش همزمان دو بیمار را روی دو تخت جراحی، عمل می‌کند.

بیمارستان هوایی دزفول در ساعات خاموشی، داستان‌های ناگفتنی زیادی دارد. پزشک‌ها و پرستار‌های بیمارستان کاری سخت و بغرنج در شرایطی هراسناک داشتند. در واقع کار زمانی شروع می‌شد که همه در سنگر قرار می‌گرفتند و تنها بیمارستان و کارکنان آن بودند که در فضایی آکنده از ترس و اضطراب باید به کار ادامه می‌دادند. در یکی از حملات بعثی‌ها به بیمارستان وقتی بلندگو اعلام کرد کارکنان بیمارستان به سنگر گروهی بروند دکتر تابش و دستیارانش به سنگر نرفتند و کارشان را ادامه دادند زیرا رها کردن بیمار در آن وضع غیرممکن بود.

دکتر تابش در دوران دفاع مقدس لحظات حساس و موقعیت‌های خطرناکی را تجربه کرد. او در کنار درمان بدون وقفه مجروحان، یک بمب عمل نکرده خوشه‌ای که بر تن یکی از رزمندگان فرورفته بود را خارج کرد. عملی سخت که هیچ پزشکی حاضر به انجامش نبود و هر لحظه خطر انفجار جان جراح را تهدید می‌کرد. دکتر تابش با انجام این جراحی یکی از سخت‌ترین و پیچیده‌ترین کار‌های پزشکی در طول دوران دفاع مقدس را انجام داد. وقتی سال‌ها بعد فیلم این جراحی به کشور‌های خارجی رسید آن‌ها از شجاعت و تبحر پزشک شگفت‌زده شده بودند.
اگرچه جنگ تحمیلی هشت سال طول کشید، اما برای دکتر «تابش» ۱۰ سال به ثبت رسید به‌خاطر این‌که پس از خاتمه جنگ، تا دو سال مجروحانی که روی مین می‌رفتند را به بیمارستان پایگاه هوایی دزفول می‌آوردند و توسط دکتر «تابش» جراحی می‌شدند.

دکتر تابش در زمان جنگ رکورد‌های جالبی را به نام خود کرد. رکورد اعمال جراحی این دکتر شجاع و قهرمان در طول جنگ تحمیلی که در دفاتر اتاق عمل به ثبت رسیده، در حدود ۱۸ هزار و رکورد متوسط اعمال جراحی روزانه او شش عمل سنگین است. از سوی دیگر طولانی‌ترین جراحی وی یک مورد ۱۱ ساعته برای خارج کردن ترکش از پریکارد قلب یک مجروح بود که در طول این عمل، سه‌بار کارکنان اتاق عمل عوض شدند در حالی‌که او همچنان به جراحی ادامه می‌داد. به گفته همکاران وی، شاید هیچ جراحی در طول تاریخ چنین رکورد بالایی برای جراحی‌های مجروحان جنگی نداشته است.