ما تا طلوع فاتح هنگامه رفتیم

نویدشاهد:

درشهر می آید صدا، کز جای برخیز

با شب پرستان زمان بی باک بستیز

بستیز با ظلمت، بگو از نسل نوریم

تا صبح، تا صبح ظفر، ما در ظهوریم

ما نیزه بر پیشانی شب می نشانیم

برگرده شب نیش خنجر می کشانیم

ما با سپیده، با سحر، پیوند داریم

همگام خورشیدیم و همزاد بهاریم

ما مست و مدهوشیم در راه رهایی

ما خانه بردوشیم در راه رهایی

رودیم و با دریا سرود عشق داریم

دل را به روح پاک دریا می سپاریم

در ذهن ما جاری ست امواج رهایی

از دستهامان می شکوفد روشنایی

ما تا طلوع فاتح هنگامه رفتیم

با عاشقان خلق، خونین جامه رفتیم

در آسمان زندگی پرواز کردیم

بال رهایی تا سپیده باز کردیم

سرنای گلبانگ حقیقت بر لب ماست

میلاد پاک کهکشانها در شب ماست

با نای ما فریادها هنگامه دارند

هنگامه ها در نایهامان بی شمارند

فریاد سرخ و نای سرخ و سینه ها سرخ

در سینه هامان قصه دیرینه ها سرخ

در گامهامان باور رفتن شکوهی است

گویی بلند شانه هامان اوج کوهی است

با ما همیشه خنجر اندیشه پویاست

دست شهامت در کمند مرکب ماست

دل برمراد خویشتن دل بسته اینک

بر قله های آرزو بنشسته اینک

در راه یاران، دل به دریا دادگانیم

تا کشتی امید بر ساحل رسانیم

سروده: حسین عسکری