سه ساله امام حسین(ع) در منابع تاریخی/ حضرت رقیه را در کجای تاریخ جست‌و‌جو کنیم؟

نوید شاهد به نقل از تبیان: تا چند قرن بعد از حادثه کربلا، حاکمان ستم گر اموی و عباسی مقابل نشر و توسعه حرکت امام حسین می ایستادند اما المان هایی که در این واقعه تاریخی وجود داشت مانع از کم شدن حرارت محبت به سید الشهدا و نفرت از قاتلین او می شد. یکی از این مشخصه ها، اوج مظلومیت اباعبدالله و خاندان و اصحاب ایشان است و مهمترین مصداقی که این مظلومیت را نمایان میکند، کودک کشی دشمنان  اهل بیت و اذیت و آزار کودکان خردسال است.

گرچه نمی توان ادعا کرد امام کودکان را به میدان کارزار و اسارت بردند تا مظلوم نمایی کنند اما این را میتوان گفت که در عمل کودکان و نوجوانان نیز در کربلا ایفای نقش کردند و به حقانیت حرکت امام حسین حجیت بخشیدند.

 

اگر بپرسید چرا امام با یزید بیعت نکرد امام پاسخ می دهد که یزیدمردى است فاسق، مى گسار، قاتل بى گناهان؛ او کسى است که آشکارا مرتکب فسق و فجور مى شود. بنابراین، هرگز شخصى همانند من، با مردى همانند وى بیعت نخواهد کرد.

کودکان و نوجوانان بهترین دلیل بر بی رحمی و قساوت قلب دشمنان اهل بیت هستند و به بهترین نحو مظلومیت آل الله را نمایش می‌دهند.

امام حسین با قاتل بی گناهان بیعت نکرد و چه کسی بی گناه تر از کودکان و نوجوانان که هیچ نقشی در قدرت و سیاست ندارند. حکومتی به علی اصغر شش ماهه رحم نکرد لایق بیعت کردن نیست کودکی که امام روز عاشورا رو به لشکر یزید

حکومتی که عبدالله بن حسن که هیچ دفاعی از خود نداشت را در حالیکه دست از بدنش جدا کردند به شهادت رسانید، فاسد است و جز افساد کاری نمیکند.

با حکومتی که به جای نوازش دختر یتیم سه ساله که در سوگ پدر ناله و زاری می کرد، سر پدر را برایش آورد و موجب شهادت او شد، باید فاتحه اسلام را خواند.

بنابر این کودکان و نوجوانان بهترین دلیل بر بی رحمی و قساوت قلب دشمنان اهل بیت هستند و به بهترین نحو مظلومیت آل الله را نمایش می‌دهند. در این میان یکی از کودکانی که پژوهشگران زیادی درباره آن بحث کرده اند، حضرت رقیه است.

متاسفانه این موضوع یکی از آسیب های وحدت تشیع شده و هرکس اگر به نوعی با آن مخالفت کنند یا تشکیک کنند مورد اتهام جدی قرار میگیرند. به هر حال باید این موضوع از راه علمی و کارشناسی به نتیجه برسد و نباید احساسی عمل کرد.  حجت الاسلام مصطفی صادقی عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی  به سوالاتی پیرامون حضرت رقیه پاسخ دادند.

حجت الاسلام صادقی معتقد است: به لحاظ تاریخی، درباره خیلی از شهدای کربلا ما مطلبی نداریم؛ شهیدی در کربلا داریم که گفته اند، آمد در میدان کارزار، کشت و کشته شد، فقط همین و هیچ اطلاعی از قبل آن نداریم. درباره شخصیت حر با این عظمتش اصلا هیچ چیز در تاریخ  پیدا نمی کنید. خب حضرت رقیه هم مثل حضرت علی اصغر فقط یک لحظه و در یک مقطع کوتاه جاودانگی پیدا می کند به جهت عظمتش و گرنه ما چیزی در دست نداریم که بخواهیم نقش اینها را بررسی کنیم.

این پژوهشگر تاریخ، منبع همه کتاب های تاریخ عاشورا را مقتل ابی مخنف دانست و گفت: من چون سختگیرانه به کتاب ها نگاه می کنم، فقط مقتل ابی مخنف را میپذیرم و سایر مقاتل را کامل نمی پذیرم؛ ما لهوف را داریم که شش قرن بعد از کربلا نوشته شده. این تفصیلی که از نحوه شهادت شهدای کربلا گفته می شود، در منابع دسته اول تاریخی به صورت خلاصه ذکر شده.

حالا یک حرفی در تاریخ از حضرت رقیه هست؛ گاهی ما مسائلی داریم که در هیچ جای تاریخ وجود ندارد، ولی اصل وجود چنین کسی در تاریخ ذکر شده است.

او درباره قدیمی ترین کتابی که از حضرت رقیه نوشته است گفت: درباره شخصیت حضرت رقیه باید به کتاب کامل بهایی مراجعه کرد البته کامل بهایی از یک کتاب قدیمی تری که فکر می کنم به نام مطاعن معاویه باشد نقل می کند البته آن کتاب در دسترس ما نیست که بتوانیم به آن اعتماد کنیم. ولی خب به کسی که نقل می کند یعنی عماد الدین طبری می شود اعتماد کرد. عماد الدین طبری این کتاب را در اولین دوران شیعی به بهاء تقدیم کرده که حرف های شیعه زیاد در آن است.

صادقی در ادامه راه برخورد با این مسئله را تساهل و تسامح خوانده و گفت: نمیشود در این موضوع خیلی مته به خشخاش گذاشت اگر بخواهیم سختگیرانه نگاه کنیم، واقعا مشکل پیدا می شود، ولی می گوییم حالا یک حرفی در تاریخ از حضرت رقیه هست؛ گاهی ما مسائلی داریم که در هیچ جای تاریخ وجود ندارد، ولی اصل وجود چنین کسی در تاریخ ذکر شده است، اما جزییاتش بعدا اضافه شده؛ خیلی از مسائل در تاریخ اضافه شده، به خصوص از قرن دهم به بعد، ولی این جای خوشبختی است که این مطلب را که درباره حضرت رقیه خیلی ها می پرسند، می گوییم در یک کتابی هست بنابر این انکار نمیکنیم.

یکی از اشکالات وهابیت و داعش این است که آثار را از بین می برند خود این آثار یک نشانه تاریخی هست ما می توانیم بگوییم با توجه به این که این آثار قدمت زیادی دارد و با توجه به گزارش های اجمالی تاریخی اینها به هم کمک می کند و یک چیزی به دست می آید.

به هر حال یک بحثی در تاریخ هست به نام مشهورات همین که بارگاهی برای حضرت رقیه هست از مشهورات است و همچنین نقل کرامت هایی که از حضرت رقیه می شود با تسامح به مسئله کمک می کند اما دلیل نمیشود.

استادان ما مانند آقای پیشوایی وارد این بحث نشدند و وارد نشدن با انکار کردن فرق می کند من با نفی کردن مخالفم چون لزومی ندارد که نفی کنیم/ نویسنده : علیرضا پیوگانی از تبیان