وظیفه ما در قبال میراث زنان

نویدشاهد: در چند ماه اخیر دو زن سرشناس از میانمان رفته اند. در نیمه دوم تیرماه شاهد عروج خانم دکتر مهدیه الهی قمشه ای، بانویی که نامی بلند در شعر و عرفان داشت، بودیم و در آخرین روزهای آبان هم دست تقدیر خانم مرضیه حدیدچی معروف به طاهره دباغ، مجاهدی بزرگ و بانویی سرشناس در حوزه انقلاب، سیاست و زنان را از جامعه جدا کرد. تقدیر چنان است که نسلی می رود و نسلی می آید، اما آنچه در متن این آیند و روند جاری است، همواره محل تامل صاحبان اندیشه و نظر بوده است.

«شاهد بانوان» می خواهد محل و کانونی برای این تامل باشد تا در مقابل آنچه از میان می روند، میراثشان را به یادگار نزد جامعه نگاه دارد. علی الخصوص زنانی که خود را برای جامعه پیرامونی فدا کرده اند، کمتر مانند مردان شناخته شده اند.

این ناشناختگی موجب آن شده که بینش و منش آنها به محیط پیرامونی چندان راه پیدا نکند یا در حد انتظار و مطلوب این اتفاق صورت نگیرد. در جهان امروز که ارتباطات ماهیت اصلی آن را شکل می دهد و همه تحولات جدید بر اثر دگرگونی های مداوم ارتباطات انسانی شکل می گیرد، نام و میراث زنان شاخص ایران نباید در سایه غفلت بماند. به رغم این که هنوز سال های چندانی از دوره ای که زنان معاصر ایران ایثار و فضیلت هایشان را به منصه ظهور رساندند، نمی گذرد اما در همین مدت کوتاه زمانی شاهد آن بودیم که صدای آنان به وسع لازم به گوش و قلب جامعه نرسیده است. در مقام قیاس اگر شخصیت کسانی مثل مرحوم مرضیه حدیدچی و امثالهم واکاوی شود و سرگذشت او مورد بررسی و تامل جدی قرار گیرد، خواهیم دید که مقام و جایگاه آنان فراتر از آنی است که جامعه می پندارد. واقعیت این است که هنوز موانع ساختاری جدی در قبال شناساندن رشادت های زنان و سبک زندگی آنها به عنوان یک الگوی مورد نیاز جامعه وجود دارد.

از جمله این موانع تصوری است که می پندارد زنان را خاموشی بهتر است. حال این که زنان، امروزه در همه حوزه های جامعه محل و منشا اثرند. متاسفانه دعوت زنان به خاموشی و تحمل درد و رنجها و همین طور ایزوله تجربه و سرگذشت خویش، ضمن این که جامعه را از درک توان و مسئولیت شناسی این قشر از جامعه محروم می کند، موجب می شود که تالمات روحی و روانی زیادی بر کوله بار مشکلات این قشر افزون گردد. در سایه بیان و شناساندن سبک زندگی ایثار مدارانه، هدفمند، اخلاق گرایانه و توام با احساس مسئولیت در مقابل اقتضائات جامعه است که این زنان به آرامشی بیشتر دست می یابند، خود را در انتقال پندارها و باورهای انسانی و الهی موفق می ببنند و شور و نشاط بیشتری در خود احساس می کنند.

اگر این زنان حرف بزنند و به عنوان مادران جامعه دردها، رنجها، باورها و عاشقانه های خود را بگویند، چه کسی است که برای تک تک کلام آنها گوش جان نسپارد؟

چه سخنی برای جامعه امروز ما شیرینتر و موثرتر از کلامی است از زبان مادری که هنوز با شوهر شهیدش نزد عشق می بازد. یا از زبان زنی که داوطلبانه پرستاری از جانبازی را بر عهده گرفته تا دین خود را به کشور ادا کند... در این فهرست هستند زنانی که ایثار و گذشت را در موفقیت و تلاش هایی می بینند که خروجی و نتیجه آن شامل خانواده و جامعه می شود. چه، زنانی که صاحبان کرسی های علمی اند. چهف آنهایی که در عرصه ورزش فعال و موفق اند و چه، آن دسته که در حوزه های حرفه ای، خدمات اجتماعی، فرهنگی و ... گام بر می دارند. امید است که شاهد بانوان بتواند راوی این عرصه باشد و دین خود را هر چند ناچیز و اندک در این مسیر ادا کند، هر چند که این وظیفه همگانی است.

انتهای گزارش/ح

سردبیر و مدیر مسئول