باید افتخار داشته باشیم در لشکر امام زمان (عج) باشیم
به گزارش نوید شاهد کرمان، امير سرتيپ شهيد خلبان متولد کرمان است که آخرین مسئولیتش، فرمانده حفاظت و اطلاعات پايگاه شهيد وطن پور بوده است. در ادامه وصیت نامه این شهید بزرگوار منتشر می‌شود.
بسم الله الرحمن الرحيم
وصيت به دوستان و همكاران
با سلام به آقا امام زمان (عج) و درود به روان پك و پر فتوح حضرت امام خميني(ره) بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران كه در بهترين و حساسترين دوران زندگي ما به فرياد ما رسيد و راه درست و صراط مستقيم را به ما نشان داد، تا ما چقدر از اين نعمت بي انتها بهره ببريم و سلام به شما دوستان و همكاران گرامي و كم توقعم، شمايي كه كليه ماموريتها و وظايف خود را با كمترين توقع براي رضاي خدا و راه او انجام مي دهيد هرگز ارزش كار خود را با چيزهاي اندك پايين نياوريد. اجر، مزد و پاداش خود را از او بخواهيد كه ثروتش بي انتها و كرامتش بي حد و وصف مي باشد. با يكديگر متحد باشيد كه در سايه اتحاد به همه اهداف مقدس خود كه همانا برقراري نظام اسلامي در كل جهان ميباشد خواهيد رسيد. دوستانم، مايي كه ادعاي سربازي امام زمان(عج) را داريم بايد ارادتي خاص و مخلصانه نسبت به آقا و سرور خويش داشته باشيم. حركات و سكنات ما طوري باشد كه آقا ما را به سربازي خويش قبول فرمايد و ما افتخار اين را داشته باشيم كه در لشكر امام زمان(عج) باشيم. امشب بعد از خواندن نماز مغرب و عشاء تفألي به قرآن مجيد زدم و استخاره اي كردم و آيات 237 تا 245 سوره مباركه بقره آمد .(237- حافظوا علي الصلوات . . . و يبصط و اليه ترجعون -245) برخود واجب دانستم تجديد وصيت كنم و وصيت نامه ام را از نو بنويسم. قصد سفارش و توصيه را ندارم اما نكاتي است كه بايد حتماً تذكر بدهم و با اين زبان الكن و قلم قاصر بگويم و بنويسم تا انشاءالله درآينده بعد از من آغازي باشد براي كليه كساني كه هستند و از نعمات الهي استفاده مي نمايند.
دوستان عزيزم! شهادتِ جديري، آليان برين و رضا ياسيني براي ما سرمشقي باشد و آغازي باشد براي تحولات دروني و ظاهري ما. آنها رفتند و اين خط پاياني ندارد و تك تك ما اگر لياقتش را داشته باشيم و به اين حد رسيده باشيم كه خداوند ما را بپذيرد خواهيم رفت.
پس از كنون ، از همين حالا گريه و زاري را كنار بگذاريد بيايد منطقي فكر كنيد، به دانش خود بيفزائيد، به مصنوعات خود بيافزائيد، ادعاها را كنار بگذاريد. اگر دانش و علم شما زياد باشد، اگر معنويت شما زياد باشد اين مسائل به نفع اسلام و مملكت اسلامي است و شما هم سرافراز در برابر وجدان خود و سرافراز در برابر مولا و ملجأ و مأواي خود.
توصيه من بيشتر با جوانهاست و من خودم از همه محتاج تر بودم به اين مسائل. اما اين توصيه را به دوستان نزديك و جوانهاي اين نظام دارم كه هميشه محكم قدم برداريد و از راه انقلاب، امام و شهدا منحرف نشويد. انشاءالله نسبت به پدر و مادر خود احترام قائل باشيد و هيچگاه آنها را از محبتهاي معنوي خود بي بهره نگذاريد.
و توصيه اي به فرماندهان محترم:
به پرسنل بها بدهيد و شخصيت آنها را محترم شماريد كه با اين عمل، پرسنل كم توقع ما حتي حاضرند تا سر حد جان ماموريتهاي محوله را انجام دهند. در پايان از خداوند متعال خواستارم طول عمر با عزت و عظمت به مقام معظم رهبري عنايت فرمايد و همه دوستان و آشنايان و كساني كه بر گردن من حق دارند را در جوار رحمت و عنايت خود به سعادت و سلامت بدارد. يك وصيت نامه خصوصي هم دارم كه نوشتم و آن بيشتر مسائل شخصي زندگيم را بيان نمودم كه به همراه همين وصيت نامه مي باشد و آقاي عنايتي دوست و برادر ارجمندم در جريان چگونه عمل كردن به آن مي باشد خداوند به ايشان توفيق كامل عنايت فرمايد. والسلام عليكم ورحمت الله و بركاته
حبيب الله نمازيان 25/9/70
من در زندگي سعي كرده ام نماز و روزه هايم را تا آنجايي كه امكان داشته است انجام دهم اما از عيالم مي خواهم كه به مرور زمان براي من يك ماه روزه و سه ماه نماز بجا آورد و مي تواند از مال خودم هم بدهد و برايم اجاره كند.
من الله توفيق
بازبيني در مورخه 25/1/73
بسم الله الرحمن الرحيم
رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلَاةِ وَمِن ذُرِّيَّتِي رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاءِ (سوره ابراهيم آيه 40)
خدايا كلامم را با سخنان خودت از قرآن مجيد و آن هم براي مستمرين او كه پيش پاي ما گذاشته اي يعني نماز آغاز كردم كه هر كس اين كاغذ را مي خواند حاجتي كرده باشد و دعا نموده باشد و از تو خواسته باشد كه او را جزء اقامه كنندگان نماز قرار بدهي. خدايا ما را از اين نعمت تا زماني كه زنده ايم بي بهره نگردان همچنين همسر و فرزندانمان، خدايا كلماتي را به عنوان وصيت در اين صبح پنچ شنبه بعد از خواندن نماز و سوره الرحمن براي بر اين صفحه ناقابل كه بعد از نوشته شدن كلام تو بر آن ارزش پيدا كرد مي نويسم. كنون كه نگاهي به اين دو سه سال اخير مي اندازم مي بينم عجب ركودي داشته ام، فقط زندگي ام شده بود (و زندگي خيلي هايمان شده است) يكسري كارهاي تكراري از لحاظ كارهاي روزمره اداري و چه از لحاظ عبادت. اصلاً اگر عبادت ما در عمل ما در عملكرد و كاري كه ما انجام مي دهيم نمود و خود نمايي نداشته باشد آيا ارزش دارد؟
خدايا! ما را به خودمان وامگذار. اين بنده ضعيف و حقير اگر دست او را نگيري هيچگونه طاقت و استقامتي در برابر هواي نفس و اعمال بد ندارد. خدايا طعم شيريني عبادت را در اعمالي كه ما انجام مي دهيم به ما بچشان و از اين نعمت بي بهره مگذار. انگيزه من از نوشتن اين خطوط بعد از شهادت آليان برين و جديري بود. كوته زماني بود كه همگيمان فراموش كرده بوديم كه در هر زماني امكان دارد مرگ به سراغ ما بيايد. شهادت اين عزيزانمان هر چند كه جان گداز بود اما حركت دهنده و تكان دهنده بود براي هر كسي به نوعي اين حركت و تلاش چه در آموزش چه در عبادات و چه در مسائل كاري به وضوح ديده مي شود و من اميدوارم كه در پايان كار و زندگيمان (زندگي من) هم آغازي باشد براي تلاش و جنب و جوشي ديگر و اين پايان هم چنين آغازي نخواهد داشت مگر اينكه با شهادت باشد. خدايا ما را هم جزء شهيدان راه خودت قرار بده.
پنج شنبه 2/8/70 . . . حبيب الله نمازيان
