جهان بيني شهيد 2

وقتي كه به «شهادت» فكر مي‌كنم مي‌بينم كه واقعاً چه نعميت در دسترس مسلمانان قرا ردارد كه بايد بدان توجه كرد و علاقه نشان داد. من خوشحال هستم كه جانم را نثار اسلام و مكتب محمد(ص) و علي(ع) مي‌كنم و ايدئولوژي من اسلام است؛ اسلامي كه به من فهماند چگونه بينديشم و چگونه راهم را انتخاب كنم./ محمدرضا موحددانش

زندگي بدون هدف و عقيده و جهاد، جز زندگي حيواني چيز ديگري نيست، و زندگي تنها خوردن و خوابيدن و خوشگذراني بپردازد روزي به پايان خواهد رسيد و روزي مرگ به سراغمان خواهد آمد و انسان نبايد به اين چيزها اميد و دل ببندد. زندگاني آخرت پايدار است./علي‌اصغر خامسي

**************

بدانيد كه هدف از اين دنيا، و در اين دنياي مادي قدم برداشتن، فقط تكامل است براي آخرت و دنياي ديگر.../محمد زينعلي

**********

«الا بذكرالله تطمئن القلوب» (با ذكر و ياد خدا قلبها آرام مي‌گيرد). مرگ حق است و براي همه، منتها چيزي كه مهم است برداشت اشخاص از مرگ است؛ و در مورد مرگ دو نظر كلي وجود دارد: عده‌اي مرگ را پايان مي‌دانند و عده‌اي آغاز، و هر كس مبناي زندگي خود را بر پايه نظر خود در مورد مرگ مي‌گذارد. هر كه آن را پايان مي‌داند به دنبال خوشبختي در دنياست و اين خوشبختي را در پول و ثروت مي‌بيند. به همين دليل سعي مي‌كند از هر راهي كه شده بر ثروت خود بيفزايد. او همه عمر خود را به دنبال افزودن به ثروت خود مي‌گذراند و وقتي مرگش فرا مي‌رسد مي‌بيند از آن مقدار اموالي كه به دست آورده استفاده كامل نكرده است. اين موضوع را مي‌توان در مورد تمامي كساني كه طرز فكرشان چنين است ديد كه چگونه بعد از يك عمر تلاش براي به دست آوردن ثروت، آن هم نه از راه حلال،‌بلكه از هر راه حرامي كه شده، قبل از آنكه بتوانند از ثروت خود استفاده كنند مرگ به سراغشان مي‌آيد. اما دسته دوم، مرگ را آغاز زندگي جاويد مي‌دانند. آنها خوشبختي را در ثروت واموال دنيا نمي‌دانند و ثروت و مال را هدف خود قرار نمي‌دهند و بارزترين نمونه‌هاي آن يكي آن است كه وقتي قريش به پيامبر اسلام(ص) پيشنهاد مي‌كند كه اگر دست از حرفهايي كه مي‌زند بردارد به او ثروت و بهترين مقام و منصبها را مي‌دهند، پيامبر اسلام(ص) پيام فرستاد كه: «اگر خورشيد را در دست راستم و ماه را در دست چپم بگذاريد دست از دين خدا برنمي‌دارم». و جاي ديگر علي(ع) مي‌فرمايد: «اگر تمامي جهان را به من بدهند براي اينكه پوست جوي را از دهان موري بدر آوردم، به خدا سوگند اين كار را نخواهم كرد». اين رفتارها متخذ شده از ديدگاه اين انسانهاي والا در مورد مرگ است. آنها به معاد اعتقاد دارند و به حساب پس دادن به خداوند تبارك و تعالي معتقدند و براي همين، تعهد و مسئوليت براي خود احساس مي‌كنند، ‌كه افراد ديگر اين حسابها را نمي‌كنند؛ و اعتقاد به معاد بهترين ضامن اجراي قوانين است و كوچكترين احتياج به زور و قدرت براي اجراي قوانين ندارد، بلكه آن شخصي كه به معاد و روز قيامت اعتقاد دارد مواظف است كار خلاف قوانين الهي انجام ندهد و برعكس افرادي كه به معاد اعتقادي ندارند برايشان اين ضمانت اجراي قانون وجود ندارد. آنها احساس مسئوليت نمي‌كنند و براي كارهايي كه انجام مي‌دهند لازم نمي‌دانند كه به كسي پاسخگو باشند. كسي كه به معاد معتقد است حساب كوچكترين چيزها را دارد. مسلماً حكايت آمدن طلحه و زبير به پيش حضرت علي(ع) را شنيده‌ايد و مي‌دانيد كه امام چگونه رفتار فرمودند. اين رفتار ايشان از آنجا سرچشمه مي‌گرفت كه به روز محشر معتقد بودند. كسي كه به معاد اعتقاد دارد اگر يك خودكار در دستش باشد محال است كوچكترين خطي بدون دليل بكشد، و اگر دفتري در دست دارد هيچگاه بيخودو بيدون دليل و يا براي كارهاي بيهوده حتي از يك ورق آن استفاده نمي‌كند. بزرگترين چيز در مورد افرادي كه به معاد اعتقاد دارند عشق به مرگ است. در حالي كه كساني كه به زندگي بعد از مرگ اعتقاد ندارند بدترين اتفاق در زندگيشان را مرگ مي‌دانند. روزي كسي از ابوذر پرسيد: چرا از مرگ مي‌ترسيم اما تو از مرگ نمي‌ترسي؟ ابوذر جواب داد: شما دنياي خود را آباد كرده‌ايد و آخرتتان را خراب، و من دنياي خود را خراب كرده‌ام و آخرتم را آباد. كسي كه به زندگي بعد از اين عالم اعتقاد دارد خود را براي مرگ هميشه آماده نگاه مي‌دارد و مصداق آن اين سخن است از امام علي(ع) كه مي‌فرمايد: اگر كاري مربوط به دنيا برايتان پيش آمد عجله نكنيد و فكر كنيد كهعمري طولاني داريد و وقت بسيار، اما اگر كاري مربوط به آخرت برايتان پيش آمد عجله كنيد كه هر چه زودتر آن را انجام دهيد و مرگ را در يك قدمي خود بدانيد، و قرآن مي‌فرمايد: وقتي يك نفس كشيديد مطمئن نباشيد كه نفس بعدي را مي‌كشيد، و وقتي قدمي برداشتيد اطمينان نداشته باشيد كه قدم بعدي را برمي‌داريد. عده‌اي نيز هستند كه اعتقاد به معاد در قلب آنها نرفته است و كارهاي خود را مطابق قوانين الهي نمي‌كنند و رفتارهاي اينها همانند رفتار گروهي است كه به معاد اعتقاد ندارند و براي توجيه كردن كارهاي خود مي‌گويند جهنم و بهشت به آن صورتي كه شما اعتقاد داريد وجود ندارد، بلكه اين يك چيزي در ذهن انسان است./حجت‌الله آب‌نيكي

************

زندگي، نه آنقدر شيرين است و مرگ نه آنقدر تلخ كه انسان شرافتش را به خاطر آن بفروشد. انسان بايد بينديشد كه چرا به دنيا آمده و چرا از دنيا مي‌رود./ مهدي احمديان

*********

خداوند تبارك و تعالي مكرر در آيات قرآن ما را متذكر به مرگ مي‌سازد؛ و مرگ طوقي است در گردن بني‌آدم، و هر كس خواه‌ناخواه بايد شربت مرگ را بچشد و كسي را از مرگ خود خبري نيست. و چه بسا اشخاصي در حين اينكه گمان نداشته‌اند از دنيا رفته‌اند./ميرابراهيم تسلطي

**********

اكنون كه مرگ من حتمي است بگذار مرگي را انتخاب كنم كه آبستن زندگي باشد./صالح محسن دوست

**********

براي يك مسلمان مرگي وجود ندارد و اين مردن حالتي به حالت ديگر شدن بيش نيست./مهدي تن‌ساز

************

و بدانيد مرگ حياتبخش است، و مرگ آخر زندگي نيست، بلكه تبديل صورت زندگي است. از زندگي آميخته به بلا به زندگي طيبه بي‌خوف و حزن؛ و اين تبديل به عقيده علماي اسلام خلع لباس است. آن حقيقت و محتواي «من»، كه مي‌گويد دست من و پاي من و اعضاي من و جوارح من، آن «من» لباس خود را كه كالبد و قفس دنياست از تن مي‌اندازد و لباس بهتري مي‌پوشد و زندگي بهتري مي‌يابد./حسن احمدي

*********

بدانيد كه مرگ نيستي و فنا نيست، بلكه انتقال از دنياي فاني به دنياي باقي و پايدار است. مرگ انتقال از جهان كشت و عمل به جهان نتيجه و محصول است./عبدالله غياثي

اين دنياي فاني تمام زرق و برقهايش گذراست، تمام چيزهايي كه ما به آن دل خوش كرده‌ايم و آنچه موجبات سرافرازي ما مي‌شود سپاس و ستايش خداي يكتاست. /سعيد مرزآبادي فراهاني

**************

از شما مي‌خواهم كه هرچه مي‌توانيد از دنيا كناره‌گيري كنيد و خود را به خداوند متعال نزديكتر كنيد. زيرا همه چيز فاني و نابودشدني است بجز خداوند متعال، و بازگشت ما هم به سوي او مي‌باشد. پس، اين دوران زندگاني را در امور دنيوي سپري نكنيد كه خود شاهد هستيد چسان سريع مي‌گذرد، و مانند آب رودخانه‌اي است كه هميشه مي‌رود و دوباره برمي‌گردد. اما عمر ما مي‌رود و جاي آن ديگر نمي‌آيد، و از روز حساب بترسيد كه بسيار نزديك است. اين قدر به دنيا نزديك نشويد زيرا كه دنيا مثل آب شوري است كه هر چه آدمي از آن بنوشد تشنه‌تر مي‌شود./ حبيب حسين پورخياط

****************

دنيايي كه روز به زوال است چيزي جز معركه آزمايش و ميدان ابتلا نيست. به دنيا نيامديم كه فقط بخوريم و بپوشيم و ... بلكه، به دنيا آمديم تا پرواز كنيم، به دنيا آمديم تا روح و جانمان را به وسيله جسم و بدن نوراني كنيم وبه خدا نزديك شويم. آري، دنيا آزمايشگاهي بزرگ است كه هر كس در آن به نحوي آزموده مي‌شود و تنها و تنها در اين ميانه آناني روسفيد از امتحان الهي بيرون مي‌آيند كه دامن صبر و شكيبايي از دست ندهند و بزودي دست از مقاومت برندارند./محمدرضا قرائيان

*************

ما كه يقين داريم هر چه كه مادي است رو به فناست، و بقاياي ماديات در عروج آنه به سوي معنويات است،‌بنابراين ما انسانها كه مرگ بالاخره يك روز به سراغمان مي‌آيد «كل نفس ذائقه الموت» چه چيز بهتر از اينكه هر چه داريم و هر چه دنيا به ما وعده داده است به آخرت بفروشيم و در زمره «تريدون عرض الدنيا و الله يريد الاخره والله عزيز حكيم» نباشيم. آري، خداوند عزيز و حكيم به ما مي‌فهماند: اي بنده جاهل و سركش سعادت اخروي خود را تامين كن، اين دنيا جز محل گذر چيزي نيست. هر كه دل به اين دنيا ببندد آخرت خود را از دست داده، و هر كه آخرت را به دست آورد يقيناً در دنيا رنج و سختي براي او به وجود خواهد آمد. به گفته اميرالمومنين(ع): «الدنيا والاخره كالمشرق و المغرب. اذا قربت من احدهما بعدت عن آخر.» آري، حضرت(ع) دنيا و آخرت را به غرب و شرق زمين تشبيه نموده است كه هر چه به سوي مغرب رويم از مشرق دور مي‌شويم، و هر چه به سوي مشرق برويم از مغرب دور مي‌شويم. بنابراين نتيجه مي‌گيريم كه بايد به وضع زندگي خود بنگريم. اگر در زندگي ما نقص و كمبودي نيست،‌نه آفت است نه بلا،‌نه بيماري نه مرض و نه فقر، بنابراين بايد در آخرت خود شك كنيم كه جزو كدامين گروه هستيم؟ آيا به اين سادگي آخرت خود را به دنيا نفروخته‌ايم؟ خدايا، خدايا ترا به عزتت حرارت دنيا را نصيب من و پدر و مادرم بگردان و حلاوت آخرت را نيز به همچنين، زيرا علي(ع) مي‌فرمايد: «حلاوه الدنيا مراره الآخره، و مراره الدنيا حلاوه الآخره»./محمدرضا باقري نراقي

***********

انسان با كمي انديشه و تدبر و تعمق درمي‌يابد كه موجودي كه دوبعدي و مي‌تواند هر يك از اين دو بعد و دو مسير را انتخاب كند؛ يكي بعد مادي و حركت در مسير ماديات است، ديگري بعد معنوي و حركت در مسير معنويات. در بعد اول، انسان كارش فقط خوردن و خوابيدن است و انساني كه فقط به اين بعد وجودي خود توجه كند و به آن بپردازد چنان در اين مجلاب گير مي‌كند كه بعد معنوي را فراموش مي‌كند و قلوب چنين انسانهايي سياه و كدر مي‌شود. اما حركت در بعد معنويات برخلاف بعد ماديات است. و در اين بعد است كه انسان خداوند را به رحمانيت و رحيم بودن ستايش مي‌كند و از ابزار و وسايل مادي براي رسيدن به معنويات و حقايق استفاده مي‌كند. وانسانها در اين بعد نهايت تلاششان رسيدن به لقاءالله و فاني شدن در وي مي‌باشد و با كسب فضايلي چون تقويف ايمان،‌ايثار، شجاعت،بردباري و ... سعي در كامل شدن خود مي‌نمايند./احمدرضا رمزي سراواني

**********

سوگند به مشيت خداوند، رام تو نخواهم شد اي دنيا، از تو دور مي‌شوم اي دنيا، و ريسمان مهارت را در گردنت مي‌اندازم و از چنگ تو مي‌گريزم و از دام تو مي‌رهم و از رفتن به لغزشگاههايت دوري مي‌جويم. كجا هستند كساني كه تو آنها را با شوخيهاي خود فريفتي؟ كجايت امتهايي كه به زيورهايشان آنها را در فتنه واجبات پروردگارش را انجام دهد و بر مشقات صبر نمايد و چشمش را شب از خواب بشويد حتي اگر خواب بر او غلبه كرد، فرش خود را زمين و دسترش را بالش قرار دهد و زبانش به يادآوري خدايش آهسته زمزمه كند و گناهش از زيادي استغفار از بين برود و جان خود را سپري براي اسلام كند. اينان، از حزب خدا به شمار مي‌روند، همان حزب‌الله و حزب‌الله همانا رستگار است./غلامحسين پازشگر حسن‌آبادي

**********

روزگار سخت و غريبي را مي‌گذرانيد؛ راه پر پيچ وخم و طولاني، و توشه‌اي اندك. بايد رفت و از اين زندان خلاصي يافت. مسلمان زندگي كردن در اين دنيا و عصر مغشوش و پر از فتنه‌ها پايمردي مي‌خواهد. اميد دارم كه خداوند، به حق شهيدان گلگون كفن، اين توفيق و سعادت را نصيب ما و تمامي خفتگان در فراموشي عنايت فرمايد كه هدايت شويم، و به سوي او راه گيريم و از اين ظلمتكده به منبع نور، صداقت، پاكي، استقامت، از خود گذشتگي، ايثار و فداكاري رسيده و از اين سرچشمه‌هاي الهي سيراب شويم./محمد كريمي

***********

زندگي من در چارچوب تولد، توليد، مصرف و مرگ خلاصه نمي‌شود. اين زندگي براي من نيستي است. اين زندگي، زندگي حيوانات است. زندگي كرم خاكي است. زندگي كه فقط خوردن و خوابيدن باشد و در تمام مدت آن انسان سرش را در لاك خود فرو برده و به مسائلي كه در جامعه مي‌گذرد بي‌توجه باشد و كاري نداشته باشد كه افراد جامعه‌اش در چه وضعي بسر مي‌برند و چه مسائل و مشكلاتي برايشان وجود دارد، براي من مرگ است و زندگي نيست./ اميرحسين سيفي

*************

بدانيد دنيا رهگذري بيش نيست و انسان هم همين‌طور است. «الدنيا خلقت لغيرها و لم تخلق لنفسها» دنيا منزلي از منازل راه تكامل انسان بوده ولي سرمنزل نيست و شايستگي دلبستگي ندارد، و مي‌بايست در اين سراي آزمايش آمادگيهاي لازم را براي زندگي در سراي باقي تحصيل كرد و به سوي مقصد اعلي شتافت.چنانچه مولاي متقيان امام علي(ع) هم در خطبه خود مي‌فرمايد: اي مردم، بدانيد كه دنيا خانه عبور و جهان آخرت خانه قرار است. از گذرگاه خود براي محل اقامت خود بهره گيريد... دلهاي خود را از دنيا خارج سازيد و از دلبستگي به لذات دنيوي رها شويد. قبل ازاينكه بدنهاي شما از آن خارج شود و با مرگ آن را وداع كنيد، شما در دنيا آزمايش مي‌شويد و براي هدفي غير ازآن خلق گشته‌ايد و به مقصد نهايي شما در دنيا نيست./احسان سهرابي كاشاني

همه ما يك روز مي‌ميريم و اين دنيا پايدار نيست؛ اين دنيا محل گذر است. هدف جاي ديگر است كه اگر افرادي كه در اين گذر هستند بتوانند خداوند را از خود راضي كنند و دستورات خداوند را اجرا كنند به آن هدفي كه جايي جز بهشت نيست مي‌رسند. و آنهايي كه از دستورات خداوند سرپيچي كردند،‌خداوند آنها را به سزاي عمل خود مي‌رساند و آنها را از رفتن به بهشت باز مي‌دارد. پس همه بايد از اين دنيا برويم، چه بهتر كه اين رفتن افتخارآميز باشد. با افتخارترين رفتن هم «شهادت» است. «شهادت» در راه خدا، در راه تحقق بخشيدن به قوانين الهي، در راه حاكميت بخشيدن تمام مستضعفان جهان بر كره زمين؛ و ما معتقديم كه وعده خدا حق است./ حسين رضائي

************

************

دنيا گذرگاهي بيش نيست، وآخرت كتابي است كه انسان در جهان به دست خود مي‌نويسد، آخرت روزي است كه انسان با دو دست خود آنچه را از پيش ساخته و فرستاده با دو چشم خود مي‌بيند، و اگر او چيزي نساخته و با دست خالي برود در آنجا به دست او چيزي نخواهند داد. پس، چه بهتر كه در مسيري گام برداريد و عملكردهايتان طوري منطبق بر مسيرتان باشد كه بتوانيد محصول كار خويش را هر چه پربارتر در آخرت درو نماييد./ غفور صمدپور

***********

همه چيز ما در اين دنيا آزمايشي بيش نيست و حالا كه ما مي‌دانيم اين آزمايش براي آخرت است چرا جان را براي الله ندهيم؟ جاني كه او به ما داده تا ما را در آزمايش قرار دهد و جواب آن روز قيامت، كه روز معاد است، ‌معلوم مي‌شود. كساني كه گول اين دنيا را خورده‌اند بايد روز جزا جوابگو باشند. قسم به الله و كتابش قرآن كه انسان در اشتباه است، مگر اينكه به خدا ايمان آورد و راه امامان را پيشه خود كند و عمل خوب انجام دهد و راه مستقيم، كه راه انبياست، پيش گيرد./ حسن محبي

*************

بدانيد كه خوشي مطلق در اين دنيا وجود ندارد و نكند حب دنيا شما را در بر گيرد، چون حب دنيا از صفات كفار است و در قرآن مي‌فرمايد: «رضوا بالحيوه الدنيا واطمأنوا بها» كفار به زندگي دنيوي دلخوش شدند و به آن قرار گرفتند./ هاشم كارگشا

**********

ما مسافري بيش در اين دنيا نيستيم، و مرگ هر لحظه بر روي سرمان سايه افكنده است. در قرآن مي‌فرمايد زماني كه بچه مي‌خواهد متولد شود دوست ندارد، و جاي خود را در آن فضاي كوچك خوب مي‌پندارد و هيچ جاي ديگري را مانند آنجا نمي‌پندارد، و پس از تولد بر اين گمان است كه اين دنيا بهترين مكان است و آرزوي آخرت و بهشت مي‌رسد، مي‌گويد: كه اي كاش زودتر به اين عالم پا مي‌گذاشتم. ما هم همين هستيم و مي‌گوييم كه دنيا بهترين جا براي ماست و قرآن مي‌فرمايد كه: بالاترين و بهترين جاي ممكن در عالم ديگري است، ولي ما باز برخلاف هميشه مي‌خواهيم در اينجا بمانيم./ رضا بصيري آق قلعه

**********

آري، بايستي از مظاهر دنيا كه بسياري از پيشنيان را به ضلالت در اين دنيا و عذاب سخت بعد از مرگ كشانده است گذشت. بايد بدانيم كه ما در اين دنيا همچون مسافري مي‌باشيم كه صبحگاهان بايد ترك مسافرخانه كنيم و به سوي مقصد اصلي بشتابيم؛ و اين دنيا مانند مسافرخانه‌اي است كه مدتي كوتاه در آن بايد توقف كرد و خداوند مقصد اصلي ما را در آخرت تعيين فرموده است، و اين دنياي فاني و پرفتنها را سبب آزمايش بندگان خويش قرار داده تا كه چه‌سان عمل نمايند./ محمدتقي حاج محمديزدي

*************

از آنجا كه اين عرصه دنيا، اين وجود و عدم، و اين زندگاني ابتلا و آزمايش الهي است، اينجا (دنيا) مكاني است ظلماني كه هر كس دست به سويي دراز مي‌كند. و فردايي نوراني است كه مشخص مي‌گردد آنچه را كه اين دستها كسب كرده‌اند، و معلوم مي‌شود چه كشت كرده‌اند و حصال كشتشان چيست./قاسم رستمي

************

هر وقت قلبتان گرفت به ياد امام حسين(ع) و مظلوميت او گريه كنيد. وقتي دنيا به عزيزترين موجود بر روي خود رحم نمي‌كند، چگونه مي‌خواهيد به ديگران رحمت و مروت نشان دهد؟ اينجا محل قرار نيست، اينجا محلي نيست كه سرمايه عمرمان را در جهت ساختن و ‌آباد كردن آن صرف كنيم، چرا كه چون نقش بر روي آب مي‌ماند كه اثري به دنبال نخواهد داشت. پس، چه بهتر كه انسان با خدا معامله كند و با او طرف حساب باشد. حال كه قرار است ما را به زور از اين دنيا ببرند،‌چه بهتر با ميل و با احترام خودمان در رفتن از اين خانه بلا و مصيبت پيشقدم شويم و نگذاريم كارمان به جاهاي وخيم و خراب بكشد و نگذاريم حيثيت فطري و خداداديمان با مرگ در كنج بيغوله‌ها و خرابه‌هاي بظاهر آباد لكه‌دار شود./ غلامعباس محمدي

*************