حاج احمد شهيد شد!

به گزارش خبرنگار نويد شاهد روايتي خواندني از مقاومت كم نظير حاج احمد متوسليان فرمانده لشكر 27 محمد رسول الله(ص) در ذيل عنوان مي شود:

بالاخره به شلمچه رسيديم. بعدازظهر داغي بود. آفتاب و عراقيها هر دو روي سرمان آتش مي ريختند. در منطقه \\\"سه گوشه شهدا\\\" ماندگار شديم. از صبح زود، هجوم تير و تركش عراقي ها به راه بود. ما هم براي اينكه نفسشان را بگيريم، به اين در و آن در مي زديم كه يكدفعه چشمم به حاجي افتاد. دوتا عصا زير بغلهايش بود. دهانم باز ماند!

به شانه مرتضوي كوبيدم:\\\"چه خبر شده؟ حاج احمد چرا عصا دارد؟ اصلا از مرحله دوم عمليات كجا بود؟ چه بلايي سرش آمده بود كه ما بيخبريم؟\\\" مرتضوي پاك گيج شده بود:\\\" اي بابا، در عمليات به رانش تركش خورد، نبودي ببيني. يك تركش به اندازه نصف كف دست من، تو گوشتش فرو رفته بود. بچه ها مي گفتند اگر به فيل مي خورد، افتاده بود. همه توي سر و كله خودشان مي زدند كه اي واي! حاج احمد شهيد شد.

يك وقت ديديم حاجي مثل شير از جايش بلند شد، كمربندش را را باز كرد و آن را محكم بالاي ران پايش بست. بعد با خنده گفت:\\\"اين تركش نقلي براي من است و گريه و زاري اش مال شما. چرا اينطور آبغوره مي گيريد؟!\\\" خلاصه حال همه را گرفت.\\\"

گفتم:\\\"به جاي اين حرفها بگو چرا گذاشتيد با اين وضع به خط بيايد. الان اگر يك گلوله توپ يا خمپاره به اينجا بيفتد، او كه نمي تواند خيز برود.\\\"

بازويم را كشيد و همين طور كه من را به طرف حاجي مي برد، جواب داد:\\\"كجاي كاري؟ تا حالا بيشتر از صدتا گلوله زده اند. همه خيز رفتند و بلند شديم، ولي حاجي همينطور مثل كوه سرجايش ايستاد و و هيچ طوري اش هم نشد.\\\"

منبع: كتاب خاطرات ناب(1)، صفحه 134، انتشارات قدر ولايت.