شوخي هاي حاجي بخشي در فاو

بيست و ششم بهمن 1364 در فاو ـ پايگاه موشكي عراق. 5 روز از عمليات عظيم آبي ـ خاكي «والفجر8» سپري مي شد، تا آن لحظه دو مرحله از عمليات با موفقيت انجام گرفته بود. صدام كه تصور نمي كرد به اين راحتي بتواند بندر حساس و سوق الجيشي فاو را از دست بدهد، يكي از زبده ترين فرماندهانش را مأمور كرد تا نيروهاي ايراني را از فاو بيرون كرده و آنها را درون آب هاي اروند بريزند.

سرلشكر زرهي ستاد «ماهر عبدالرشيد» گوش تا گوش جاده فاو ـ ام القصر را با تانك هاي پيشرفته تي ـ 72 آرايش داده و درصدد بود تا با يك حمله گاز انبري، شهر فاو را پس بگيرد؛ تعداد تانك ها آن قدر زياد بود كه نگراني را به اردوي فرماندهان خودي سرازير مي كرد.

دشمن پاتك سنگين خودش را شروع كرد. هواپيماهاي جنگنده و هلي كوپترهاي توپدارش از هوا، تانك و نفربرهايش از زمين و توپ هاي سهمگين اش از دورترها همه اطراف و مواضع ايراني ها و حتي عقبه آنها را هدف قرار داده بود. هر كس هر كاري از او برمي آمد، انجام مي داد تا جلوي پيشروي دشمن گرفته شود.

شرايط آنقدر سخت بود كه شهيد «سيدمحمدرضا دستواره» جانشين لشكر 27 محمد رسول الله(ص) هم آر.پي.جي به دست به شكار تانك ها مي رفت. فشار دشمن زياد بود و همين باعث افت روحيه نيروها مي شد. بايد براي تقويت روحيه هاي بچه ها كاري انجام داده مي شد، اما چه كاري؟!

به راستي در اين شرايط كه از زمين و آسمان گلوله و موشك مي باريد چه كاري مي شد، انجام داد؟ كه ناگاه او از راه رسيد. با همان پاترول فكسني و بلندگويي كه بر بام آن قرار گرفته بود. حاج بخشي مي آيد با سربندي بر سر و گلاب پاش بزرگي بر دوش و عطر و بسته شكلاتي در دست. هنوز از راه نرسيده شعار داد «كي خسته است؟» و صداهايي كه از حلقوم تشنه بچه ها بيرون مي آمد و در پاسخ او فرياد مي زدند «دشمن!».
ـ كي بريده؟
ـ آمريكا
ـ كجا مي ريد؟
با اين شعار حاج بخشي، لبخند بر لبان خشكيده بچه ها مي نشيند و همگي، با يك صدا فرياد مي زدند
-كربلا
- منم ببريد
- جا نداريم!
و او با شكلك درآوردن مثلاً به بچه ها اعتراض مي كند. ساعتي بعد پاتك دشمن دفع مي شود و نيروها و تانك هاي عراقي مجبور به عقب نشيني مي شوند.
انتهاي پيام/

منبع : سايت ساجد (البرز)