تمام زندگي حسين خاطره است!

* مادر، شما چگونه از شهادت فرزند دلبندتان اطلاع حاصل نموديد و عكس العمل شما چگونه بود؟
** شبي هوا خيلي سرد بود و من در فكر پسرم بودم كه كجاست؟ و چه مي كند؟ و آيا در اين هواي سرد وسيله اي براي گرم كردن دارد يا نه؟
صبح ساعت ۸ از راديو كه پيام رهبر اعلام گرديد را شنيدم همان لحظه به سرعت خود را به خانه دخترم كه نزديك ما بود رساندم و خبر را به آن ها دادم و گفتم دخترم نكند اين نوجوان كه خودش را زير تانك انداخته حسين باشد. كه دامادمان گفت فكر نمي كنم، اين پسر خرمشهري است، حسين اصلاً تا آنجا نرفته كه بخواهد اين كار را بكند. شب نيز تلويزيون همان خبر را داد من به پدر و برادر بزرگترش (داوود) گفتم به خدا اين حسين است كه اين كار را كرده پدرش در جواب گفت، اگر چنين سعادتي داشتيم كه خيلي خوب بود، اين پسر اهل خرمشهر است نه حسين. و آن شب گذشت و بعد از يك هفته دو نفر از سپاه آمدند و خبر شهادت حسين را همان طور كه خودم حدس زده بودم گفتند . من به عنوان مادر شهيد افتخار مي كنم كه اين چنين فرزندي داشتم و در راه خدا، اسلام و دين خود هديه كردم و اميدوارم خداوند اين هديه ناقابل را از من قبول كند.

* شما در مصاحبه آذر ۵۹ فرموده بوديد كه: «حاضرم اين پسرم (داوود) را هم در راه خدا بدهم » و همين طور هم شد. پس از شهادت داوود اولين كلمه اي كه به زبان جاري نموديد چه بود و چه احساس و روحيه اي داشتيد؟

** خيلي ناراحت بودم ولي راضيم به رضاي خدا. داوودم از علي اكبر امام حسين (ع) بالاتر نبود و از خدا خواستم كه به من صبر و استقامت بدهد تا پس از آن ها بتوانم زندگي را ادامه دهم خدا هم صبرش را داد و خيلي هم راضي هستم.

* رفتار و كردار حسين و داوود در منزل، محله و اجتماع چگونه بود و در منزل عموماً در چه رابطه اي صحبت مي نموديد؟

** حسين كه دايماً در رابطه با اسلام و دين بحث مي كرد. نه تنها با ما بلكه با مردم هم همين طور بود. اگر مي گفتيم برو نفت بگير مي گفت: «جوانان ما در جبهه ها در سرما مي جنگند آن وقت شما مي گوييد برو نفت بگير» حتي در مدرسه هم در اين رابطه بحث و جدال داشت. داوود هم با برادرش در ميوه فروشي كار مي كرد و اعتقاد داشت نبايد مادر يا خواهرانش بيرون بروند و با نامحرم روبه رو شوند و مي گفت به هر آنچه امام مي گويد عمل كنيد. خيلي ساكت و مظلوم بود نماز و روزه و واجباتش ترك نمي شد پس از اين كه معافي از سربازي گرفت جاي پدرم به جبهه رفت كه پس از دو ماه و ۱۰ روز به شهادت رسيد.



* چه خاطره اي از حسين و داوود داريد بيان فرماييد؟


** تمام زندگي حسين و داوود خاطره است و هيچ گاه فراموش نمي شود. گاهي حسين را بلند صدا مي كردم جواب نمي داد و بعد از چند لحظه مي گفت بله، مي گفتم حسين معلوم هست تو كجايي مي گفت «سر قبرم» مي گفتم مگر قبر تو در آشپزخانه يا اتاق است مي گفت نه «قبر من در بهشت زهرا قطعه ۲۴ رديف ۱۱ است.» هر وقت به بهشت زهرا مي رفت و بعد براي ما تعريف مي كرد. مي گفتم حسين يك بار من را هم ببر خيلي دوست دارم به بهشت زهرا بروم حسين مي گفت: «آنقدر بهشت زهرا خواهي رفت كه سير شوي.»
شبي كه داوود مي خواست به جبهه برود من خيلي گريه مي كردم همان موقع داوود گفت: «فردا جلوي دوستان من گريه نكني شما مادر شهيد سيزده ساله هستي بايد طوري رفتار كني كه من افتخار كنم. اين ديدار آخر ما بود و آخرين خاطره من.


* اگر سخن ناگفته و يا پيامي به عنوان مادر شهيد به جوانان و نوجوانان ايران اسلامي داريد بيان فرماييد.
** به عنوان مادر شهيدان داوود و محمد حسين سفارش مي كنم مطيع رهبر انقلاب باشيد و همان طور كه جوانان عزيز ما دست به دست هم دادند و خون دادند و ايران را پايدار كردند نوجوانان و جوانان نيز با هم همكاري و همفكري كنند و اسلام را زنده نگه دارند و نگذارند به دست دشمنان بيفتد چرا كه هرچه داريم از اسلام و قرآن داريم.
منبع:وبلاگ يك پشت خاكريزي