بررسي نحوه ي گذران اوقات فراغت جانبازان اعصاب و روان و ضايعه ي نخاعي استان مازندران و مشكلات ونيازمندي هاي آنان

اوقات فراغت مدت زماني است كه انسان هيچ گونه تكليف يا كار موظفي را عهده دار نبوده و زمان در اختيار اوست كه به ميل، رغبت و انگيزه ي شخصي به امر خاصي بپردازد. اين موضوع براي افراد مختلف، معاني گوناگوني نيز دربر داردچرا كه اين جنبه از تجربيات زندگاني آدمي بس پيچيده است، اما مي توان اجمالا اوقات فراغت را به عنوان بازمانده ي وقت(اوقات غير موظف) و نيز به عنوان فعاليت و عمل كرد، يعني انجام اعمالي مفيدي براي اشخاص و به طور خاص براي جامعه يا به عنوان آزادي عمل در نظر گرفت. مقاله ي حاضر حاصل يك فعاليت تحقيقي است كه در سال 1386 در استان مازندران انجام شده است هدف اين تحقيق بررسي نحوه گذران اوقات فراغت جانبازان ضايعه ي نخاعي و اعصاب و روان(با حداقل 25% جانبازي)بود. نمونه ي آماري شامل 269 نفر از جانبازان بودند كه با سطح اطمينان 98% و با استفاده از جدول تعيين حجم نمونه چستر و مك كال(1982) به شيوه ي تصادفي در نرم افزار SPSS انتخاب گرديدند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسش نامه محقق ساخته بود. نتايج تحقيق بيان گر آن است كه ميانگين ساعات اوقات فراغت جانبازان 93/4 ساعت مي باشد به اين ترتيب كه 61% از جانبازان بيش ترين اوقات فراغت خود را با خانواده سپري مي نمايند و به طور كلي ميانگين گذران اوقات فراغت به صورت فردي(96/3)از ميانگين گذران اوقات فراغت به صورت جمعي(82/3)بيش تر مي باشد. هم چنين عمده ترين مشكلاتي كه جانبازان در گذران اوقات فراغتشان با آن مواجه مي باشند به ترتيب مشكلات مالي، روحي و جسماني– حركتي مي باشد.