مهربان ترين امام

سردار قربانی، قبل از عملیات بزرگ خیبر، در عملیات شناسایی جادۀ بغداد ـ  بصره 450 نفر از عراقی ها را اسیر می کند. در هنگام تخلیۀ اسرا به پشت جبهه ناگهان خبر می رسد که عملیات لو رفته و دو لشگر عراق، از دو سمت در حال  قیچی کردن آنها هستند و باید فوراً عقب نشینی کنند. این در حالی است که 350 اسیر تخلیه شده و 100 نفر باقی مانده اند. دستور می رسد که باید اسرا کشته شوند. سردار راضی نمی شود و چند بار کسب تکلیف می کند که هر بار پاسخ همان است. این در حالی است که دشمن، لحظه به لحظه نزدیک تر می شود. سردار سؤال  می کند که آیا این دستور امام است؟ خبر می رسد که بله!


سردار در تردید کامل است. نماز می خواند و تا ساعت 3 صبح صبر می کند و بعد  همۀ اسرا را جمع می کند و یک تیربار رو به روی آنها می کارد و شروع به صحبت با اسرا می کند و به مترجم می گوید که مو به مو حرف هایش را ترجمه کند. 

مدتی بعد هنگامی که سردار به مناسبتی به حضور امام می رسد، یکی از همراهان  او را به امام معرفی می کند و می گوید: ایشان همان کسی است که 100 اسیر را  آزاد کرد. امام با مهربانی فراوان دو دست سردار را می گیرند و می فرمایند  بارک الله . دورد بر شما ... و سردار می فهمد که آزادی اسرا اجرای دستور  امام بوده است.