بررسي نگرش فرزندان شاهد و ايثارگر نسبت به عملكرد ايثارگرانه ي پدر خود

پژوهش حاضر وضعيت نگرش فرزندان شاهد و ايثارگر را نسبت به عملكرد ايثارگران به روش پيمايش مورد بررسي قرار داده است. جامعه ي آماري اين پژوهش كليه ي فرزندان دانش آموز و دانشجوي شاهد و ايثارگر شاغل به تحصيل در سال 1385 سراسر كشور مي باشند كه به روش نمونه گيري چند مرحله اي و با حجم نمونه ي لازم برابر با 1901 نفر از استان هاي تهران، خراسان رضوي، خوزستان و لرستان انتخاب شده اند. براي سنجش نگرش پاسخگويان از سه مؤلفه ي: ميزان شناخت نسبت به عمل ايثارگرانه، ميزان احساس نسبت به عمل ايثارگرانه و ميزان آمادگي براي عمل ايثارگرانه استفاده شده است. تركيب شاخص هاي مورد نظر، دلالت بر آن دارد كه فرزندان شاهد و ايثارگر در مجموع 3/40 و 8/32 درصد به ترتيب در حد خيلي زياد و زياد و در مقابل به ترتيب 8/1 و 9/6 درصد در سطح خيلي كم و كم نگرش مثبتي نسبت به عملكرد ايثارگران دارند. همچنين ساير يافته ها بر حسب ويژگي هاي فردي، خانوادگي، و تحصيلي تفاوت هايي را نشان مي دهد.